Nieuwsbrief April 2015

Wat kunt u verwachten?

Mijn afscheid is alweer meer dan 3 maanden geleden. Er is wel wat gebeurd, maar ook weer niet zo heel veel. Ik doe het gewoon eventjes wat rustiger aan dan de afgelopen jaren.

Om te beginnen een klein inkijkje in onze reis naar het Zuiden. En ik beloof zoals de liefhebbers gewend zijn, te eindigen met een gedicht, uiteraard in het Portugees.

Wij zijn via België , Frankrijk, Baskenland en Spanje naar Zuid Portugal gereisd, en daarna via Lissabon naar Noord Portugal. En weer terug natuurlijk..een heerlijke vakantie waarin we veel hebben gezien en hebben kunnen uitrusten.

Na 6 weken was het trouwens ook wel heerlijk om weer thuis te zijn. Ons lapje groentetuin smeekte om de spade en zag er na een uurtje spitten vet uitnodigend uit voor de bemesting en het planten en inzaaien. Buurman boer Tjibbe stapte van zijn trekker om door de heg heen te vragen wat er in moest: aardappels? (En na een stilte, boeren hebben een bepaalde manier van communiceren, mij 2 medische dingen meedeelde.) Nee Tjibbe. Pompoen moet er in, meer dan afgelopen jaar. En minder courgette. En goudsbloemen, die inmiddels hun kopjes al dik boven de grond hebben in het zaaibakje in het raamkozijn. Kruiden. Sperziebonen en snijbonen. Sla. En kool! De koolsoort die we in Noord Portugal zelfs aan het eind van de winter nog zagen staan op lange stelen en waarvan we ons voorstelden dat de mensen er af en toe een blad of 2 afhalen voor door de sla of een koolsoepje of zo. We vonden het zaad in de supermarkt en hopen dat we zo een beetje Portugal kunnen terugvinden in onze Hollandse groentetuin straks! Kool is trouwens ontzettend gezond, er zit heel veel vitamine A en C in, en vezels. Er zitten ook anti-oxidanten in , stoffen die soms kunnen helpen tegen het ontstaan van kanker.

We aten in Vila Praia in Noord Portugal regelmatig bij een restaurantje in een heel klein straatje, heerlijke verse vis, bv. karapau fritta oftewel gefrituurde makreel. Voor 5,50 € heb je hier een maaltijd van versgevangen vis of van vlees, daarbij een schep kleffe frietjes en een schep rijst. De televisie staat de hele dag aan in het restaurant waar we graag heen gaan, in ons geval op een zender over visvangst en schepen. Als een beetje vreemde eend in de bijt zijn we in een restaurant voor vissers beland. Ze zitten vooral aan de toog met een koffie of een biertje. Geen bezwaar, we worden er goed bediend en na de 2^de keer kijken ze niet meer op als we binnenkomen. Na 3 keer kregen we de eigenaar zo ver in plaats van de berg friet een salade te serveren. En dat terwijl hij geen woord over de grens sprak. Praten met handen en voeten en een paar woorden Portugees gaat best!

Er is hier een stationnetje; de trein gaat de ene kant op naar Vigo in Spanje en de andere kant naar Porto. Meerdere keren per uur, met af en toe een sneltrein die ook hier stopt, als ik het goed heb gezien tenminste op de dienstregeling, een vergeeld papiertje opgeplakt in de abri van het onbemande stationnetje. Vlak bij is ook de busterminal zodat je van hieruit niet om openbaar vervoer verlegen hoeft te zitten .

Auto’s zijn goedkoop in Portugal, voor 14.000 € heb je al een audi, en een toyota yaris kost 7.000 €. En toch zijn de snelwegen leeg. Op de B-wegen, waar je goed om de gaten in de weg moet heen manoeuvreren, is het wel wat drukker. Het uurloon van een arbeidskracht is gemiddeld 7 euro, en de benzine is net zo duur als bij ons. Vandaar dus dat de wegen leeg zijn, en het openbaar vervoer goed geregeld. Wat ook opvalt is het weinig vrachtverkeer, geen goed teken natuurlijk, want dat is een teken van een slecht lopende economie.

Zwemmen kan je hier in de piscinas de Vila Praia.. Ik trof het daar altijd rustig met maximaal 5 anderen in het wedstrijdbad, dus zowat het hele bad voor jezelf. Warm water , badmutsje (touca) verplicht (use sempre touca) ook badslippers (chinelos) nodig. Hier worden de zwembaden nog gewoon door de gemeente gefinancierd en beheerd en zijn altijd open.

We huurden een appartement, lekker ruim en niet duur (350 euro voor 2 weken) van een ontzettend aardig Portugees stel; zelf woonden ze 15 km verderop. Een heerlijke fles DAO, een Portugese wijn, kregen we cadeau toen we het appartement betrokken. Het had een groot terras om de was te drogen en in een luie stoel een boek te lezen. De eerste dagen was het mistig van de regen, een soort grijze waas die in de lucht hing de hele dag. Wat kan het daar blijven hangen zeg! Ook in Noord Portugal is het winter in maart. Maar daarna was het mooi weer, je merkt wel dat het dan snel weer heel aangenaam is. Onder het genot van het continue gebrom van de branding van de Atlantische oceaan brachten we onze dagen door in dit stadje en appartement. 100 m lopen waren we van de zee, dus elke dag natuurlijk even langs de boulevard wandelen! Het strand is in dit seizoen alleen om over heen te wandelen, te koud om te blijven zitten, en bij eb kun je ook een heel stuk langs de Ancora wandelen, een rivier zo helder dat je de vissen er in ziet zwemmen. De zee is dus om naar te kijken, en met blote voeten door het water te lopen, altijd anders; stenen met mosselbanken en mooie inhammen waar de golven in spelen. Maar veel kouder dan onze Noordzee die verwarmd wordt door de golfstroom. Zo wie zo is er hier genoeg te zien. Dankzij een goed gemeentebestuur was er hier veel opgeknapt t.o.v. 15 jaar geleden toen we hier ook een aantal weken doorbrachten.

Al met al merk je dat Portugal arm is, het land zou failliet zijn, las ik een tijdje geleden. Maar zo’n mooi land, ik ben nog nooit een onaardige Portugees tegen gekomen, het land van de saudade van Fernando Pessoa en Luiz de Camoes, dat noem je toch niet failliet? Dat leeft!

In een volgende nieuwsbrief zal ik ingaan op een aantal van de brieven die u mij heeft gestuurd of gegeven eind 2014.

Quanta incerta esperança, quanto engano! Quanto viver de falsos pensamentos, Pois todos vão fazer seus fundamentos Só no mesmo em que está seu próprio dano! Na incerta vida estribam de um humano; Dão crédito a palavras que são ventos; Choram depois as horas e os momentos Que riram com mais gosto em todo o ano. Não haja em aparências confianças; Entendei que o viver é de emprestado; Que o de que vive o mundo são mudanças. Mudai, pois, o sentido e o cuidado, Somente amando aquelas esperanças Que duram pera sempre co'o amado. (Sonetos acrescentados pela edição de Faria e Sousa, de 1685), Luiz de Camoes (1524-1580)

Hoeveel illusie, hoeveel wankel hopen en leven ongegronder met de dag! Meningen, onvervuld van tegenslag, die hen met plan en al bij voorbaat slopen! Zo doen ze een veeg bestaan aan mensen open, woorden die wind zijn schenken ze gezag om één kort uur dat schatert van hun lach met jarenlange ellende te bekopen. Hebt geen vertrouwen in de schijn der dingen: weet dat wij bruikleen van het leven zijn en dat de wereld leeft van wijzigingen.. Wijzig dan inzicht en levenslijnen hoop nog enkel op verinnigingen vertaling Dolf Verspoor.

 
Geniet van de lente, en tot de volgende brief! Inez de Vries, waarnemend huisarts.